முள்ளில் ரோஜா

 மென்மையாகத் தானே 

இருக்கிறேன் 

எனை ஏன்

தவிர்க்கிறாய் என்றது

முள்ளில் ரோஜா

யார் பெரியோர்

 

தேய் நிலா

 

உடல் மெலிந்தது 

ஏனோ

நாள்தோறும் 

நடைபயிற்சியா

நீலவானில்?

கத்துக்குட்டி ஒப்பனையாளன்

 

கோவம் என்ன 

கிளியக்கா

உதட்டுச் சாயத்தை

மூக்கிற்கு

பூசிவிட்டானே என்றா?

பட்டினி

உணவகங்கள் 
நிறைந்த நெடுஞ்சாலையில் 
பட்டினியில் இறந்தது 
நாய் 

அலையின் தயக்கம்

 கதிரவன் எழுதிய

காதல் கடிதம்

தூது வந்த அலை

திரும்பிச் சென்றது

அவள் காலில்

ஹைகீல்ஸ்

புலம்பெயர்வு

 

புலம்பெரும் 

மேகங்களின் 

கண்ணீர் ...

அது 

மழையோ ?!

உண்டாலம்ம இவ்வுலகம்

நான் இனி உனக்கு

பயனில்லை என

உதிர்ந்த 

இலை 

உரமானது

மரத்திற்கு

-தமிழ்மது

கவிதை : மழை

 

மழை 

நிலவைத் தொலைத்த

மேகங்களின் 

அழுகை 

விடியல் தர போறாரு

 

சுள்ளென்று  சுட்டது சூரியன் 

விழித்துப்  பார்த்தேன்

விடியல் வந்து விட்டதோ 

மேற்கூரையை காணவில்லை 

பால் நிலா

 

நிலவு நழுவி 

பாலில் 

விழுந்ததோ ?

தையல்

 

நெஞ்சை 

கிழித்துச் சென்றது

அவள் பிரிவு:

தைத்துச் சென்றது 

அவள் நினைவு 

கஜ கொரானா

 

அன்று புயலில் நனைந்த 

புததகங்களை 

காய வைத்தோம்

இன்று

வெற்று காய்ச்சலுக்கே 

காணாது

தொலைத்தோம்

இயற்கை

 இயற்கை 

எல்லாவற்றையும்

தன்னுள்ளே

செரிக்கும் மண் 

விதையை மட்டும்

துப்புகிறது 

மரமாக...!

கடல்

 

கதிரவனைக் காணாது

அம்புலி

அழுதழுது

வடித்த கண்ணீரோ ?

அவசர கதி

 

பிரிவைச்சொல்லி கோபமூட்டிய கதிரவன்

நெருப்பை கக்கும் வானமகள்

எள்ளி நகையாடுவான் நிலவவன்

கைகொட்டி சிரிக்கும் விண்மீன் தாரகைகள்

நித்தம் நடக்கும் மேல்வீட்டு நாடகம்

தலையிட நேரமில்லை

அவசரகதியில் அடுக்கக மாந்தர்கள் 

பற்றியது பசலை

 

தலைவனை நினைத்து

விடிய.. விடிய... 

தலையணையோடு 

உரையாடினேன்.. 

ஒட்டுக்கேட்ட போர்வைக்குள்

ஒளிந்து கொண்டது நாணம்...

கோணல் மாணலாய்..

உதிர்ந்த மல்லிகைக்கும்

தொற்றியது  

பசலை!

உன்னோடு பேச

 எழுத்துக்கள் 

எல்லாம் நீயானாய்

இருந்தும் 

வார்த்தை இன்றி தவிக்கின்றேன் 

இறைவன்

 

தன் 

குழந்தை 

கேட்கும் 

வரத்தை  

அளிக்க

முடியாத 

போதுதான். 

தான் 

ஏழை 

என்பதையே 

உணர்கிறான் 

தந்தை 

களவாடிய கனவுகள்